මම ගිලින්නෙ නෑ එක බත් ගුලියක්....

by Damith Sriyantha December 19, 2012 38 ප්‍රතිචාර එදිනෙදා මට හිතෙන දේවල්

ජිවිතේ හරිම පුදුමාකාරයි..වෙනස් වෙන්නේ අපිටත් නොදනී.ජිවිතේ තප්පරයෙන් තප්පරය අපි ලබන අත්දැකීම් එක්ක වෙනස් වෙනවා


වෙලාවකට මට මෙහෙම හිතෙනවා.හැමදාම අපිට පුංචි කාලෙටම වෙලා ඉන්න තිබුනනම් කොච්චර හොදද කියල.

පුංචි කාලේ අපි හැමෝම ආස කලේ ඉක්මනට ලොකු වෙලා,ලොකු මිනිස්සු වෙලා ලොකු වැඩ කරන්න.අපේ අම්ම,තාත්තා,ආච්චි,සියා උනත් කිව්වෙ "මයෙ පුතා හබුන් ඔක්කොම කන්න ඕනේ,එතකොටනෙ ඉක්මනට ලොකු වෙලා ලොකු මහත්තයෙක් වෙන්න පුළුවන්" කියල.පුංචි දවස් වල අපි හැමෝගෙම හිත් වල තිබුනෙ අපේ අම්ම තාත්තා වගේ ලොකු දේවල් කරන්න.තාත්තගේ ලොකු සපත්තු දෙක දාගෙන,ලොකු කමිසයක් ඇදගෙන,ටයි පටියකුත් දාගෙන බැරි බැරි ගාතෙ වැටි වැටී අපිත් වැඩට යන්න ලෑස්ති උනා. අම්මගෙ සාරිය වගේ ඇදගෙන,උස අඩි සෙරප්පු දෙකකුත් දා ගෙන,මාල වළලු,ලිප්ස් ටික එහෙමත් ගාගෙන ලස්සන වෙලා ලොකු ගෑනියක් වගේ වැඩ කරන්න.දරුවෝ බලාගන්න,නලවන්න අපි ගොඩක් ආස කළා.

අනේ එදා අපි දැනගෙන හිටියනම්,වැඩිහිටියන්ගේ ලෝකේ ගොඩක් සුන්දරයි කියන දේවල් පුංචි අපේ ලෝකෙ තිබුන සුන්දරත්වයෙන් ගොඩක් ඈතට ගිහින් කර්කෂ,දුෂ්කර,සංකීර්ණ තත්වයකට පත් වෙලා කියලා.අර අම්ම,අප්පච්චි කවන්න හදපු,ඉක්මනට ලොකු මහත් කරන්න හදපු එකම එක බත් ගුලියක්වත් ආසාවෙන් උගුරෙන් පල්ලෙහාට යන එකක් නෑ....